Spokojniej, Ciszej, Uważniej.

 

 

Celem innowacji jest wykorzystanie  wiedzy z projektu Erasmus + w którym uczestniczyli prowadzący innowację. 

 

 Priorytetem szkolenia we Włoszech było zdobycie doświadczenia przez nauczycieli w obszarze edukacji włączającej oraz wymiana doświadczeń między nauczycielami z różnych krajów europejskich.  

 

 

Jednym z głównych założeń edukacji włączającej we Włoszech jest  dbanie o emocję uczniów. Uczeń musi czuć się w szkole swobodnie, bezpiecznie i pewnie. Dopiero wtedy kiedy osiągnie spokój emocjonalny, poprzez różne formy relaksacji jest w stanie zdobywać  nowe umiejętności w sferze edukacyjnej.  

 

Naszym cel to nauczyć „Nasze dzieci” ze Szkoły nr 2 w Opocznie takiej formy relaksu, aby przyczyniła się w dużej mierze do poprawienia uwagi i koncentracji, co w końcowym efekcie zaowocuje lepszą edukacją oraz terapią.

 

Dzieci są dziś narażone na nadmierną ilość bodźców. Ambicje rodziców i rywalizacja już na poziomie nauczania przedszkolnego doprowadziły do wczesnych objawów stresu, którego młodzi ludzie nie mają gdzie odreagować. 

 

Nowe technologie sprawiły, ze trudno je oderwać od smartfonów nawet podczas jedzenia czy odrabiania lekcji. Efektem jest dramatyczne pogorszenie umiejętności skupienia i uważnego słuchania, kłopoty w relacjach, alienacja czy chorobliwa więc potrzeba akceptacji mierzona liczbą lajków na Facebooku. 

 Nawet najbardziej zaopiekowane dzieci często zostają same ze swoimi przeżyciami, bo my dorośli nie umiemy z nimi rozmawiać  o uczuciach. Teoria i praktyka uważności uświadamia, że rozwój emocjonalny i społeczny dzieci można i warto wspierać, a co najważniejsze – pokazuje, jak to robić. Nawet, jeśli przeprowadzanie poszczególnych ćwiczeń okazuje się zbyt trudne, to już sama ich znajomość może zainspirować do pomagania uczniom w radzeniu sobie z emocjami i konfliktami – zamiast wszechobecnego karania i nagradzania.  

 

Czym jednak tak naprawdę jest „uważność”, inaczej „mindfulness”, i dla kogo może być przydatna? 

Kiedy dzieci i nastolatki skupiają się na doświadczaniu chwili obecnej (np. na doznaniach związanych z oddychaniem lub dźwiękach w pomieszczeniu), ich umysł zwykle się wycisza i otwiera w sobie przestrzeń pozwalającą jaśniej widzieć to, co się wydarza. Gdy zyskują świadomość procesów zachodzących w umyśle i organizmie, uczą się korzystania z wrażeń zmysłowych (np. „czują się niespokojny” albo „denerwuję się”) jako sygnałów do refleksji przed wypowiedzią lub działaniem. W ten sposób dzieci czują się mniej reaktywne i bardziej świadome tego, co dzieje się w ich wnętrzu i wokół nich. 

 Coraz liczniejsze badania naukowe potwierdzają to, co kontemplatorzy wiedzieli od stuleci: uważność i relaksacje rozwijają umiejętności życiowe, które pozwalają dzieciom, młodzieży oraz dorosłym mądrzej i bardziej współczująco odnosić się do tego, co dzieje się w naszym wnętrzu i wokół nas. Praktyka uważności uczy takich kompetencji jak: skupienie, wyciszenie, widzenie, przeformułowanie, troskliwość i łączność. Relaksacje ćwiczone z dziećmi wzmacniają ponadto koncentrację uwagi, rozwijają wyobraźnię, redukują lęki i poprawiają relacje w grupie i w domu.